Zolang ik mijn hoofd stil houd, voel ik me alweer een hele held...

Ik word wakker met knallende hoofdpijn. Mijn hersenen lijken tegen mijn schedel te bonken. Mijn lijf doet er zelfs pijn van. Ieder geluid is teveel en ik voel me misselijk. Ik was wel moe de afgelopen weken, maar deze zag ik toch niet aankomen. Opstaan is teveel, dus ik begin liggend te werken aan de pijn.

Al snel begint het te dagen: maandenlang heb ik mezelf voortgejaagd in mijn grote project om mijn huis klaar te maken voor verkoop*. Alle spullen uitzoeken, verkopen of weggeven. Alle angsten en twijfels die opkwamen onderzoeken en verwerken. Het zoeken naar een eerste woonplek als begin van mijn reisavontuur. Het zoeken naar een stuk land in het mooie Wales als toekomstige basis. En dan mijn andere grote project: het ontwikkelen van een methode om kosmische energie in te kunnen zetten voor zelfgenezing, in combinatie met meditatie en lichaamswerk.
Het was teveel. Teveel plannen in teveel richtingen tegelijk. Toen ik anderhalve week geleden besloot om de verkoop van mijn huis uit te stellen, kwam er rust. Langzaam kwam de trein van projecten en ideeën tot stilstand. En toen kwamen de vermoeidheid en de pijn, het resultaat van maandenlang overbelasten en uit balans zijn.

De tweede dag lijkt niet veel beter te beginnen, al is er toch verbetering: kon ik gisteren alleen nog liggen, nu ben ik in staat om te zitten. Gelukkig, want voor het oplossen van hoofdpijn zit ik liever rechtop omdat liggend de druk op mijn hoofd toeneemt. Zacht voel ik de bewegingen in mijn hoofd. Ik volg ze met mijn aandacht, stuur ze naar de pijnplekken en verzacht deze. Tegen het einde van de middag vermindert het bonken en de misselijkheid zakt weg. Zolang ik mijn hoofd stil houd, voel ik me alweer een hele held, maar een poging tot dansen brengt me direct weer in de realiteit: mijn brein bonkt ritmisch mee en het duizelt me bij iedere beweging. Ik besluit me over te geven: het is totaal oké om uitgeschakeld te zijn. Het is geen eeuwige pijn en het mag er nu zijn. Mijn hoofd laten uitbonzen en langzaam terugveren naar een (nieuwe) balans, dat kost tijd en daar maak ik nu ruimte voor.

* Lees ook: Revel in the Freedom op mijn Engelstalige reisblog