Wat je niet ziet, dat is er niet...
Onzichtbaar letsel wordt niet gezien
Het is de subtitel van mijn boek "Hersenletsel, balans in je leven" en niet zonder reden. Mensen zien geen letsel wat binnenin aanwezig is en de gevolgen van letsel zijn lang niet altijd zichtbaar aan de buitenkant. Dat geldt niet alleen voor letsel. Ook in andere situaties merk je dat mensen zich alleen bewust zijn van datgene wat aan de buitenkant zichtbaar is.
Ik merk het vaak in mijn dagelijks leven. Als ik werk, zien mensen dat niet. Zit ik lekker met m'n laptop in de tuin bijvoorbeeld ;-). Als ik in huis aan het klussen ben, terwijl het verfwerk van de gevel afbladdert, lijkt het alsof ik nooit onderhoud doe. Als ik over straat loop terwijl mensen met een 9-5 baan aan het werk zijn, lijkt het of ik vakantie heb. Als ik werk op zaterdag, ziet niemand dat, het is immers weekend?
Wat je ziet, hangt af van je denkpatroon. Het hangt af van je waarnemingsvermogen. En van je instelling. Onzichtbaar is onzichtbaar. Maar ben je je er bewust van dat er meer is dan je kunt zien?
Begrip wordt niet alleen gecreëerd door zichtbaarheid en herkenbaarheid. Het wordt vooral gecreëerd door een open mind. Het gaat hierbij niet alleen om het weglaten van oordeel, maar vooral om het niets-vinden van een situatie. Kun je je redeneringsvermogen vakantie geven? Laten zijn wat er is, zonder de behoefte om het te analyseren, te weten en je een mening te vormen? In de maatschappij staat redeneren centraal, alles functioneert rondom onze linker-hersenhelft zogezegd. Maar begrip komt niet uit het brein. Het komt uit het hart. Je hart vertelt je of iets klopt of niet. Zonder dat je verstand het hoeft te begrijpen.